Dear Friends,

July 31, is my son’s birthday Please pray for him
Here is some thing I want to tell him..

No matter
how old you get
you’ll still be

someone
whose voice
can make me smile

someone
whose disappointments
can make my heart ache

someone
whose victories
can make me cheers

Son,
You are light of my eyes
You are a star of my sky
You are peace of my heart
You are a singing pie…

Thank You for coming in my life and making my life colorful…

Sapana Vijapura

કોઈ અંતરમાં ઊતરતું જાય ધીમે ધીમે
શ્વાસમાં મારા પણ ભળતું જાય ધીમે ધીમે

મન વિવશ થઈને દોડે છે એની પાછળ પાછળ
એમને જોઈ મન પીગળતું જાય ધીમે ધીમે

પીંજરું લઈ ઊડી ગયું છે એક પંખી નભમાં
સર્વ બંધન તોડી ઊડતું જાય ધીમે ધીમે

પ્રેમની પીડા,વિહ્વળતા ને તપસ્યા ઠાલાં
એ સમય સાથે ભૂલાતું જાય ધીમે ધીમે

કાશ તું આવે તું આવે ફૂલ ખીલી જાય
જામ ‘સપના’નું ગળતું જાય ધીમે ધીમે..

સપના વિજાપુરા

૦૫/૦૧/૨૦૧૩

કાનમાં તું પાસ આવે તો કહું
પ્રેમ વાતો કૈંક આપે તો કહું

સાંભળીને ગાલ મારા લાલ થયાં
ગાલમા ચુંબન તું આપે તો કહું

એક છાની વાત મનમાં આમળે
ભેદ દિલનાં છૂપા રાખે તો કહું

આપવું છે આજ ઈજન પ્રેમનું
જે વચન આપ્યું તે પાળે તો કહું

ના નિહાળો આંખમાં વ્હાલમ ક્દી
મૌન ભાષા જો તું જાણે તો કહું

તારૂ ગણગણવું મધુ લાગે મને
કૈંક હું પણ કાન લાવે તો કહું

એક સપનું આંખંમાં ભીનું થયું
તું નથી, વિશ્વાસ આવે તો કહું

આમ કહું ને તેમ કહું “સપનાં” જુવે
તું સપનથી આવ સામે તો કહું

સપના વિજાપુરા

મિત્રો,
સપનાંનો કારવાં ચાલતો રહે છે.. ફરી એક વરસ વીતી ગયું..સપનું બની ઊડી ગયું..આ સફર ૨૦૦૯થી શરૂ થઈ હતી અને હજું ચાલ્યાં કરે છે અને ચાલતી રહેશે..મરણાંત..મારાં કાવ્યરૂપી સપનાં ને ચાર વરસ થઈ ગયાં…હજું નાનું બાળક છે….હજું તો જવાની સુધી પહોંચશે…અને પછી પુખ્તતા સુધી..આ સફરમાં ઘણાં મિત્રો મળ્યાં એ સર્વની દિલથી આભારી છું…આ સપનાંની સફરમાં મારાં પતિએ અને મારાં દિકરાએ પણ ખૂબ સાથ આપ્યો એ બન્નેની પણ આભારી છું..હાં જો સપનાં ના હોત તો????
તો કદાચ ચાર વરસ પહેલાં આ બ્લોગ બન્યો ના હોત!!!આજ આપની સમક્ષ રજુ કરું છું “સમી સાંજના સપનાં” મારી ચોથી વર્ષગાંઠનાં દિવસે ..મારી એટલે મારાં સપનાંની….”ખૂલી આંખનાં સપનાં”ની વર્ષગાંઠ…

સપના વિજાપુરા

મુજ નયનમાં સજતાં સમી સાંજનાં સપનાં
પૂર્ણ થઈને સોહે ખૂલી આંખનાં સપનાં

થઈ સિતારો ચમકે ગઝલ આભમાં ઝગમગ
ચાંદ જેવાં શીતળ નરી રાતનાં સપનાં

ફૂલ, ફોરમ,બુટા જુહી વેલ મહેંકે હાથ
ખુશ્બુ આપે મેંદી ભર્યા હાથનાં સપનાં

ખૂબ નાનો પાલવ છે મારો છતાં ઈશ્વર
તું ભરી દે એમાં બધી જાતનાં સપનાં

ભીંજવી દઉં તરસી ધરા પ્રેમથી મારાં
વરસું હું મૂશળધાર કહે આભનાં સપનાં

રંક્ના જીવનમાં ન રોમાન્સ કે ડાન્સ
પેટભર રોટી એજ છે રાંકના સપનાં

સર્વ દિવસો પંખી બની દૂર ઊડી ગયાં
લાવું દિવસો પાછાં ફરી પાંખનાં સપનાં

ક્યાંક તૂટે ના સ્પર્શથી એજ ડર લાગે
ખૂબ નાજુક કાજળ ભરી આંખનાં સપનાં

કોઈપણ રોકી ના શકે બે હ્રુદય મળતાં,
વ્હાલભર્યા મધ મધુર એકાંતના સપના

સપના વિજાપુરા

આપણે જે આઝાદીની હવામાં શ્વાસ લઈએ છીએ એની પાછળ કોઈ મા ના લાલનું ખૂન રેડાયું છે. એટલે આ અઝાદીને સસ્તી ના સમજવાની ભૂલ ના કરવી!! હર સૈનિક ની જિંદગી એક વાર્તા છે. ચાહે એ પ્રખ્યાત થયો કે નહીં!!આપણા માટે એ ભારત રત્ન જ છે.

હોય છે આંસુંમા પણ અગન કોણ માનશે?
તોય હસતાં રહે છે વદન કોણ માનશે?

મા કરી નેજવું દીકરાની છે રાહમાં,
કેટલાં એ કરે છે જતન કોણ માનશે?

લાશ આવી છે સરહદથી લોહી લુહાણ જે
કોઈ માંની આંખનું એ રતન કોણ માનશે?

હો પહેરા અહીં ટેરવે તે છતાં જુઓ
હોંઠ પર એમનાં છે કવન કોણ માનશે?

શીઘ્રતાથી ચડે છે એ પાછાં ફરે છે શીઘ્ર
થાય અભિમાનથી તો પતન કોણ માનશે?

રણ હ્રદયનાં સુકાયા છે એવાં ના પૂછજે
પ્રેમ ટીપું કરે છે જલન કોણ માનશે?

આગમન એમનું થયું હ્રદયની જમીન પર
લો મહેંકી ગયું છે સદન કોણ માનશે?

મોતથી આટલો પ્રેમ!! ‘સપના’ તું છે ખરી!!
તું ય રાખે છે ઘરમાં કફન કોણ માનશે?
સપના વિજાપુરા

મધર’સ ડે
સરનામું આપો બા
કાર્ડ મોક્લું

દુઆથી થૈ વિમુખ તારાં જવાથી માં
રડે મન જીવવાની પણ સજાથી માં

હવે ક્યાં એ વહાલો હાથ માથાં પર
જખમ એવાં, નથી ભરતાં દવાથી માં

જુનો જટ સાડલો સાગર હતો જાણે
મહેકે આજ પણ મન મારું હવાથી માં

કબર પર ફૂલ લાવી હું ગુલાબી માં
મહેકે બસ કબર બાદે સબાથી માં

સુનાં છે ઓટલા ને છે સુનાં ઝૂલા
ચડી છે લીલ મટકામાં જવાથી માં

શી રીતે ભૂલવાં પડખાંનાં એ છાલાં
છતાં શુકર સદા કર્યો ખુદાથી માં

ઉતારું ઋણ શેં ઉપકારનું એ માં?
ઘણાં ખુશ થયાં દૂર તારા થવાથી માં

થશે જન્નતમાં ‘સપના’ની મુલાકાત
પ્રતીક્ષામાં દિવસ એ કાઢવાની માં

સપના વિજાપુરા
૦૫/૧૨/૨૦૧૩

છલક છલકતું રૂડું બેડલું
ચમક ચમકતું કરું બેડલું

નયન હસત ને હસે અંગ અંગ
સરક સરકતું ભરું બેડલું

હરખ હરખતી મટકતી ફરું
નવલ નવલ હું સજું બેડલું

પલળ પલળતી હરી ચૂંદડી
શરમ શરમથી મરું બેડલું

ઝણક ઝણકતું છે ઝાંઝર રૂડું
ઝણ ઝણ ઝણતું ઝરું બેડલું

ખનક ખનકતી હરી ચૂડલી
ખનક ખનકતું ખરું બેડલું

સપન સપનમાં ય ‘સપના’સજે
સપન સપનમાં ધરું બેડલું

સપના વિજાપુરા
૦૫/૦૩/૨૦૧૩

કુમળી કળી એતો પિતાની લાડલી
છોડી ગઈ દુનિયાને માની લાડલી

સુંદર હતી એ ઢીગલી જેવી પરી
મહિના રહી ત્રણ આ ધરાની લાડલી

જોઉં હું પાનેતર પહેરાવી તને
ના સાત ફેરા, ના સખાની લાડલી

છે પારણું તારું સુનું, ભીનું હ્રદય
જાઉં હું ક્યાં ક્યાં શોધવાની લાડલી

‘સપના’ બધાં મારાં અધૂરા આંખનાં
તું દેવની પ્યારી મજાની લાડલી

સપના વિજાપુરા
૦૪/૨૫/૨૦૧૩

ઊંડા તિમિર મહી તારો ચપટી ઉજાસ
એ તો સમાજમાં લાવે નક્કી ઉજાસ

કાળા અજ્ઞાનનાં અંધારા દૂર થાય
આવે જો જ્ઞાનનો મટકી મટકી ઉજાસ

સૂરજ કિરણ ન વાદળ્ છૂપાવી શકે છે
ફેલાવશે એ અજવાળા છટકી ઉજાસ

કોની મજાલ કે રોકી રાખે પ્રકાશ?
ઘરની તિરાડમાંથી જાય ફટકી ઉજાસ

પુષ્પો હસે છે શબ્દોના તુજ જનસત્તામાં
ગુજરાત ઝળહળે આખું ચપટી ઉજાસ

‘સપના’ મળી ગયો છે સૂરજ આજ તો
કર કંકુનાં દિશા નવ ને અસલી ઉજાસ

સપના વિજાપુરા

રૂપેરી બરફ ઉપર
સોનેરી સૂર્યકિરણો
આંખને આંજી નાખે ત્યારે
એક કિરણ
મારી આંખોમાંથી પણ નીકળે છે
એક
આશાનું કિરણ
એક કળીઓનું કિરણ
એક ફૂલોનું કિરણ
એક મહેંક્તું કિરણ
એક પંખી જેવું ચહેકતું કિરણ
એક વરસાદી કિરણ
એક વસંતી કિરણ…
સપના વિજાપુરા