હેતનું વાદળ વરસ્યું’તુ એક વાર,

સુનુ આંગણ મહેક્યુ’તુ એક વાર.

અનરાધાર પ્રીતની વર્ષા થઈ,

તર બોળ તન થયુ’તુ એક વાર.

મધુર મધુર રસ ઝર્યા કરે,

અધરનુ અમી પાન કર્યુ’તુ એક વાર.

હવે ખીલશે આ ચમન જિંદગી ભર,

જળનું સિંચન થયું’તુ એક વાર.

રંગો નભમાં વિખેરાઈ ગયાં છે,

પ્રેમનું મેઘધનુષ થયુ’તુ એક વાર.

સપનાં નવા નવા જોવા લાગી છું,

એક સ્વપ્ન સાચું થયુ’તુ એક વાર.

સપના

એકલવાયો

ઉદાસીનો માર્ગ છે એકલવાયો,

લાચારીનો માર્ગ છે એકલવાયો.

ચાલશે દુનિયા સંગ સંગ સુખમાં,

દુખનો માર્ગ છે એકલવાયો.

જરા જોયુ ભીતર ધ્યાનથી,

ભીતરનો માર્ગ છે એકલવાયો.

ભૂલી પડી હું દુનિયાનાં જંગલમાં,

જંગલનો માર્ગ છે એકલવાયો.

છૂટી ગયાં એક પછી એક સ્વજન,

લાગણીનો માર્ગ છે એકલવાયો.

વિસામો લીધો થોડી વાર અહીંયાં,

ઇશ્વરનો માર્ગ છે એકલવાયો.

એમ કહી છોડ્યા બધા સંબંધોને,

મૌતનો માર્ગ છે એકલવાયો.

સપનાંના ટોળાં છે આંખોમાં,

સપનાંનો માર્ગ છે એકલવાયો.

સપના

ધુપસળી
ધુપસળી બની સુવાસ ફેલાવતી જાઉં,

ખુદ સળગીને સુવાસ ફેલાવતી જાઉં.

માન જે આજનો દિવસ થયો સાર્થક,

કોઇના ચહેરા પર ઉજાસ ફેલાવતી જાઉં.

અનંત જવુ છે મારે ક્ષિતિજ સુધી,

તારી પાસે મારા શ્વાસ છોડતી જાઉં.

રાખવા દે મારો  હાથ તારા હ્રદય પર,

તારા પ્રેમનો અહેસાસ કરતી જાઉં.

આજથી સોંપ્યા શશિનાં અજવાળાં તમને,

જીવનની રાતોમાં અમાસ કરતી જાઉં.

તૂટ્યા ઘણાં સપનાં,બાકી ઘણાં તૂટવાના,

તો પણ પૂરા થવાની આસ કરતી જાઉં.

સપના મરચંટ

તાજ મહેલ છે

બાવરુ મન મારું પાગલ છે,

ભટકતું નખરાળુ વાદળ છે.

જવાબ ન મળ્યો શબ્દોમાં,

શું આટલો અઘરો સવાલ છે?

લખીયે ફરી થી આપણી વાર્તા,

અતિત ગયો,સામે કાલ છે.

તારા શ્વાસોની ખુશ્બુથી મહેકે છે,

મારી જિંદગીની દરેક પળ છે.

કાદવ અને ઈંટોથી બનેલ છે,

પણ આપણું તો તાજ મહેલ છે.

શબ્દોની સાથે મસ્તી કરે એ,

એવી નખરાળી મારી કલમ છે.

સંભાળીને કદમ રાખ એ ના પર,

સપનાનું દિલ પહેલેથી ઘાયલ છે.

સપના મરચંટ

પાની તળે

પુષ્પ પ્રેમનું છે તારી પાની તળે,

દિલ મારું છે તારી પાની તળે.

ન બની જા આટલો મગરુર તું,

સ્વાભિમાન મારું છે તારી પાની તળે.

માંગું થું વધારે ઈશ્વર પાસે હું,

મારું તો સ્વર્ગ છે તારી પાની તળે.

પગલાં તારા સંભાળીને રાખ જે,

નાનાં નાનાં જીવ છે તારી પાની તળે.

નીચી નજર કરીને ચાલ માનવ,

ઈશ્વરની ધરતી છે તારી પાની તળે.

ફરી વળ્યા ગલી ગલી,શહેર શહેર,

મળી આવ્યું મારું દિલ તારી પાની તળે.

સપનાંને થું શોધ્યા કરે શહેરમાં,

સપના તને મળશે તારી પાની તળે.

સપના મરચંટ

છેલ્લી મુલાકાત

હા યાદ છે મને એ છેલ્લી મુલાકાત,

કેમ કરી ભૂલું એ છેલ્લી મુલાકાત.

આંસુંથી ભીંજાઈ ગયું’તુ તારું શર્ટ,

ઘર કરી ગઈ મનમાં એ છેલ્લી મુલાકાત.

સમયનું ભાન ભૂલી મૌન બની બેસવું,

મૌન બનેલી  ક્ષણોની છેલ્લી મુલાકાત.

સમી સાંજ અને સમુદ્ર તટ ના મોજાં,

પ્રકૃતિ નિહાળી રહી આપણી છેલ્લી મુલાકાત.

સ્વીકાર્ય નથી હ્રદયને આજ સુધી,

સરળતાથી તે કહ્યુ આ છે  છેલ્લી મુલાકાત.

અંત સુધી તો મારા આવી જ જે સાજન,

કે પછી નસીબમાં નથી છેલ્લી મુલાકાત?

સપનાં તને દુનિયા દીવાની સમજે,

છેલ્લી મુલાકાતને ન સમજે છેલ્લી મુલાકાત.

સપના

દીકરી એટલે વ્હાલનો દરિયો.અને દીકરી જ્યારે પપ્પાની લાડકવાયી હોય અને વરસોથી પરદેશમાં વસી ગઈ હોય તો??અને અચાનક દીકરીને સમચાર મળે કે તારાં વહાલસોયા પિતા છેલ્લાં શ્વાસ ગણી રહ્યા છે..દીકરી જટ ટીકીટ કઢાવી પ્લેનમાં બેસે છે..એક એક મિનીટ એક એક વરસ જેવી જાય છે..આખું બચપન નજર સામેથી પસાર થઈ જાય છે..આંખોનાં આંસું સુકાતાં નથી અને દીકરી દેશમાં પહોંચે છે..અને જ્યારે પપ્પાનો સુકાઈ ગયેલો હાથ પોતાનાં હાથમાં લઈને કહે છે કે પપ્પા તમારી દીકરી પરદેશથી આવી છે પપ્પાને મળવાં..અને પપ્પાની ફીકી આંખો દીકરીને ઓળખી શકતી નથી અને પૂછે છે કે આ બહેન કોણ છે ત્યારે જે હાલત દીકરીની થાય છે ખરેખર એ હાલત શબ્દોમાં વર્ણવી ખૂબ અઘરી છે…એટલે આ એક પ્રયાસ છે પણ હજું પૂરી લાગણી વ્યકત નથી થઈ..પરદેશમાં રહેતી દરેક દીકરીની વ્યથા વર્ણવાનો પ્રયાસ છે..

સપના વિજાપુરા

પપ્પાની દીકરી ગઈ પપ્પાને મળવાં,
રડતી રડતી   તડપતી  પપ્પાને મળવાં.

ઘર તો જાણે સુનું ‘તુ દરવાજા રડતાં
જલ્દી જલ્દી પહોંચી  પપ્પાને મળવાં.

પકડીને હાથ એ ઢગલો થઈ ગઈ ત્યાં જ
જોઈને હેબકાઈ પપ્પાને મળવાં.

ફીકી ને બોલતી  એ આંખો પપ્પાની
બચપન એ શોધવાં જઈ પપ્પાને મળવાં

“પપ્પા, લો દીકરી  આવી પરદેશેથી
અંતર લાંબાં એ કાપી પપ્પાને મળવાં

પપ્પા તાકી રહ્યા ખાલી આંખોથી બસ,
આ છે કોણ બેન આવી પપ્પાને મળવાં

દિલમાં ઊંડુ કશું ખૂંચી ગયું ,કંપી ગઈ
“હું  છું તમ અંશ આવી  પપ્પાને મળવા.”

પંખી ઊડી ગયું પપ્પા સિધાવ્યા પરલોક
‘સપના’  ક્યારે  જશે ઈ પપ્પાને મળવા.

સપના વિજાપુરા

સંજીવની

મ્રુત સ્વપ્નને સજીવન કરવા,

જાતને લાવી સજીવન કરવા.

આગ છે લાગી હ્રદયમાં મારી,

અમ્રતબિન્દુ જોઈયે શમન કરવા.

સંજીવની છે તારી પાસે પ્રિય,

સ્પર્શની જરૂર છે જીવન કરવા.

રીઝવી શકી નહિ તને પ્રિય,

પ્રયત્નો નિષ્ફળ ગયાં રંજન કરવા.

માળા કે જપની જરુર નથી,

પવિત્ર હ્રદય જોઈયે સિમિરન કરવા.

અત્યાચાર વધી જશે જો જગમાં,

આવવું પડશે તારે દમન કરવા.

શબ્દો અને યાદ તારી પ્રિયતમ,

બિજુ શું જોઈયે મારે કવન કરવા.

સંબંધો બંધાઈ જતા હોય છે  આમ તો,

એક ઉમર જોઈયે કોઈને સ્વજન કરવા.

નથી પૂરાં થવાના કોઈ સપના,

છોડી દે હવે સપના સપન કરવા.

સપના

મુશ્કેલ નથી

ગઝલ બનાવવી મુશ્કેલ નથી,

સ્મરણોમાં જીવવું મુશ્કેલ નથી.

કાગળ અને કલમ  ન હોય તો પણ,

શબ્દોને ગૂંથવા મુશ્કેલ નથી.

શ્વાસો શ્વાસની ઘટમાળ ચાલ્યા કરે,

લાગણીવિહિન બનવું મુશ્કેલ નથી.

માર્ગ ભલે કાંટાળો હોય જીવનનો,

યાદના ફુલો હોય સંગ, મુશ્કેલ નથી.

વિશ્વાસ ઘાત ભલે કરે દુનિયા,

ઈશ્વરનો ભરોસો કરવો મુશ્કેલ નથી.

પાનખર પછી વસંત આવશે જ.

થોડો ઈન્તેઝાર મુશ્કેલ નથી.

ઠોકરો તો ઘણી વાગી જીવનમાં,

પડીને ઊભાં થવું મુશ્કેલ નથી.

તૂટ્યા ઘણાં સપનાં સપનાના,

નવા સપનાં શણગાર વા મુશ્કેલ નથી.

સપના

પ્રમાણ

ક્ષિતિજ પર સૂરજની લાલીમાં જોઈ,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

પક્ષીઓનો મધુર કલરવ સાંભળ્યો,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

વસંતની કૂંપળો ફૂટતાં જોઈ,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

નવ જાત મહેકતું શિશુને જોઈ,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

સમુદ્રના છિપલામાં મોતી જો્યાં,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

ક્યાંક ધરતી ફાટી અને લાખો હોમાયા,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

પર્વત પર પાષાણમાં પુષ્પ જોયુ,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

સપનાના સપનાં હકીકત થયાં,

તારા હોવાનું પ્રમાણ મળ્યું મને.

સપના વિજાપુરા