19 Apr 2011
छोड दिया
तुजेह चाहके चाहना छोड दिया
किसीको अपना मानना छोड दिया
अब क्यां लेना देना हैं सांसोसे
जीते जी मैने भी जीना छोड दिया
तेरी चहेक जो गई जिंदगीसे
परिंदोने भी गुनगुना छोड दिया
तुं जहां है बस खुश ही होगा,
तेरे बारेमे पूछना छोड दिया
जबसे मिला है जामे कवसर
हमने मयखाना छोड दिया
मरज़ीके मुताबिक क्यां होगा
सपनाने दिलको डाटना छोड दिया..
सपना विजापुरा
४-१८-११
तेरी चहेक जो गई जिंदगीसे
परिंदोने भी गुनगुना छोड दिया
मॆहबूब की जुदाई की ख़ूब मनज़र कशी की हॆ
बोहॊत सुन्दर शाइरी
वीरां हॆ मॆकदा ख़म व साग़र उदास हॆं
तुम किया गए के रूठ गए दिन बहार के
Kalimullah
April 19th, 2011 at 5:17 ampermalink
जीते जी जीना छोड दीया….! क्या बात है..वाह!
शेरियतसे भरपूर अंदाज़-ऍ-बयां
बहोत खूब….
ડૉ. મહેશ રાવલ
April 19th, 2011 at 7:19 ampermalink
સપનાજી ક્યાંથી આવે છે, આ નિરાશા..પ્રગટેલી એક નિરાશા બાદ, આપ સ્ફૂરેલી એક રચના.. મારા બ્લોગ પર છે… અંગત અંગતની કોમેન્ટમાં – પ્રજ્ઞાજુબેનની કોમેન્ટની નીચે… આપને અર્પણ નીચેની એક રચના..આશાઓ જગાવતી રચનાનું આપનું વણખેડાયેલ ઝરણું સરીતા બને એ અભ્યુર્થના સાથે…
સૂક્કા ભંઠ રણમાં રખડતી નિરાશા ઝૂરે છે,
છતાં શંકાસ્પદ ચેતનાનો ઝબકાર જાગી જાય છે,
એક આશા જાગી જાય છે, અને
અગમ્યતાપૂર્ણ આંખો ચમકાવી જાય છે,
જિંદગી એટલી તો વ્યર્થ હોતી નથી,
ઓચિંતી પળે અગમ્ય આનંદ પણ છલકાય છે!
બહુરંગી ને બહુરૂપી આ જિંદગી !!
શૂં, જગન્નિયંતાએ જ એવી રચી છે ?
કે પછી, જન્મીને માનવ થયો ત્યારે પ્રભુએ
એને જોઇ અને જાણી છે,
એથી જ ‘એ’ણે ક્યાં ક્યાંક પૂર્તતા કરી છે,
કોઇ પળે ‘ને સ્થળે કૃપા એની વરસી છે,
અંગત-અંગત દુઃખોમાં ક્યાંક ક્યાંક છે,
બિનસ્વાર્થી સ્નેહ, અહેતુક સૌહાર્દપૂર્ણ વર્તાવ,
પછી શા માટે જામ દરદના ભરવા,
પૂરવા ઉંડી આંખના ખાલી કોતરો ?
આશા ભલેને હોયે મૃગજળ,
શા માટે દરદ સહુ, બસ અંગત અંગત ?
સાથે છે વિશાળતા વિશ્વપતિની,
પછી કેવી નિરાશા, અંગત-અંગત ?
-પી. યુ. ઠક્કર
P U Thakkar
April 19th, 2011 at 9:31 ampermalink
સરસ રચના. પણ શ્વાસ ચાલે ત્યાં સુધી જીવતા રહેતા હિઈએ છીએ.
જીવતા રહેવું પડે, એ જીવન જ નથી. આ બધી વ્યથાઓ ભૂતકાળને વાગોળવાની પળોજણ છે.
બધું એક ઝાટકે બાજુએ મેલીને આ ઘડીને માણો. સુંદર પાન હવામાં ઝુલી રહ્યં છે; ફૂલો હસી રહ્યાં છે. હર શ્વાસમાં જીવન ધબકે છે.
સુરેશ જાની
April 19th, 2011 at 3:09 pmpermalink
शुक्रिया कलिमुल्लाह,महेशभाई ठक्करभाई और सुरेशभाई,
आप आये और टिप्पणीया दि…
ऐहसान मेरे दिलपे तुम्हारा है दोस्तो,
ये दिल प्यारका मारा है दोस्तो!!
सपना
sapana
April 19th, 2011 at 3:39 pmpermalink
सरस रचना,
तु जहां होगा खुश ही होगा,
तेरे बारे में पुछ्ना छोड दीया.
urvashi parekh
April 19th, 2011 at 4:42 pmpermalink
સપનાબેન …આપની રચના વાંચીને એટ્લુ જ કહીશ કે આ અનમોલ જીદગી પરવરદીગારે આપી છે…શું લેવુ અને કેટ્લુ આપવુ તે તે જ નક્કી કરે છે માટે કશાયમાં કશાયનો હરખ કે શોક ના કરવો…પ્રભુએ આપેલી જીદગી ખુશ રહી અને બીજાને ખુશ રાખી વિતાવવી…
Narendra Jagtap
April 19th, 2011 at 6:24 pmpermalink
बहोत ही अच्छा लीखा….जब कोई मांग नही चाह नही आश नही..प्रार्थना शुरु होती है..तब है विशुद्ध आनन्द..और नया जीवन..मान्यता..भेद भरम सपने..अपने यह सब तूटने के लिये ही है..
स्वस्थ जीवन मे है स्वस्थ तन मन जीवन वही सच्चा धन..हर दुखद घटना..नया सुख का उदगम करती है..हर निराशा..शाश्वत आशा की चमक आखोमे लाती है.. आन्ख है जीनके पास उसे दिखता हे सब साफ साफ..वो रोते नहि..खोते भी नही..
कुछु तूटता नही खूटता नही लूटता नही..
परम निराशामें ही खूलता है परम का द्वार..
झूठी चाह के तूटने से ही संधता है परमसे तार.
dilip
April 19th, 2011 at 7:48 pmpermalink
बहुत चोट खाई हुई रचना है. फिल्म सरस्वतीचंद्रका यह गीत याद कराना चाहूंगा,
छोड दे सारी दूनिया किसीके लिये,
ये मुनासीब नही आदमीके लिये.
खुशबू आती रहे दूर ही से तो क्या ?
सामने हो चमन कोइ कम तो नही.
चांद मिलता नही सबको संसारमें
है दीया हि बहुत रोशनी के लिये.
મનહર એમ.મોદી ('મન' પાલનપુરી)
April 20th, 2011 at 9:07 ampermalink
आपकी कविताऍ अब रन्ग ला रही है…
लता ज. हिराळी
Lata Hirani
April 20th, 2011 at 6:31 pmpermalink
सरस वेधक गझल.
Ramesh Patel(Aakashdeep)
Ramesh Patel
April 21st, 2011 at 7:18 pmpermalink
Nice veri nice..
Abid ali mansoori
January 23rd, 2012 at 1:21 pmpermalink